.

 

Я хаджу, закаханы ў твае краявіды,

 І шапчу як прызнанне: О, мой край дарагі!

 Зноў нясу табе ў споведзь і трывогі, і крыўды,

 І надзеі, і ўцехі, і любоў, і грахі.